Nie dawajcie zgorszenia ani Żydom, ani Grekom, ani zborowi Bożemu…
(I Kor 10:32)
Uważnie Czytając Biblię, trudno nie zauważyć, że ponad połowa jej treści dotyczy jednego narodu: Izraelitów. Dostrzega się również, że zajmuje on szczególne miejsce w postępowaniu i radach Boga. Odizolowani od całej ludzkości, zostają objęci przymierzem z Jahwe dającym im konkretne obietnice, których nie otrzymał żaden inny naród. Tylko ich historia jest opisana w przekazach i proroctwach Starego Testamentu; inne narody są wymieniane tylko wtedy, gdy mają związek z Żydami. Wydaje się również, że cały przekaz Boga do Izraela jako narodu odnosi się do ziemi. Wierny i posłuszny naród ma obiecane: ziemską wielkość, bogactwa i moc; jeśli jest niewierny i nieposłuszny, ma być rozproszony po wszystkich narodach, od jednego do krańca ziemi (5.Mojż.28:64). Nawet obietnica Mesjasza jest błogosławieństwem dla „wszystkich narodów ziemi”.
Kontynuując poszukiwania, znajdujemy wzmiankę w Piśmie Świętym o innym odrębnym organizmie nazwanym Kościołem. To ciało ma również szczególny związek z Bogiem i podobnie jak Izrael otrzymało od Niego konkretne obietnice. Na tym jednak kończy się podobieństwo i zaczynają się olbrzymie różnice. Zamiast być utworzony wyłącznie z naturalnych potomków Abrahama, jest ciałem, w którym zatraca się różnica pomiędzy Żydem a poganinem. Relacja z Bogiem nie polega na zwykłym przymierzu, ale na narodzinach. Zamiast posłuszeństwa, które przynosi nagrodę w postaci bogactwa i ziemskiej potędze, Kościół jest nauczany zadowalania się pożywieniem, odzieżą oraz oczekiwania prześladowań i nienawiści. Uważa się, że tak wyraźnie, jak Izrael jest związany ze sprawami doczesnymi i ziemskimi.
Co więcej, Pismo Święte pokazuje, że Izrael i Kościół nie zawsze istniały, i każdy z nich ma swój początek. Początek Izraela znajduje w powołaniu Abrama. Patrząc więc na narodziny Kościoła, zauważamy (być może wbrew naszym oczekiwaniom, ponieważ prawdopodobnie byliśmy uczeni, że Adam i patriarchowie są w Kościele), że z pewnością nie istniał on ani przed, ani w trakcie ziemskiego życia Chrystusa, bo mówi o swoim Kościele, który zaistnieje w przyszłości, stwierdzając: „Na tej skale zbuduję mój kościół” (Mt 16:18). Nie mówi budowałem, buduję, ale zbuduję.
Z Listu do Efezjan 3:5-10 dowiadujemy się także, że Kościół nie jest ani razu wspomniany w proroctwach Starego Testamentu, ale był w tamtych czasach tajemnicą „ukrytą od wieków w Bogu” (Ef 3:9). Pismo Święte narodziny Kościoła opisuje w drugim rozdziale Dziejów Apostolskich, a koniec jego działalności na Ziemi w czwartym rozdziale Pierwszego Listu Apostoła Pawła do Tesaloniczan.
Znajdujemy również, w biblijnym podziale ludzkości, inną klasę, różniącą się pod każdym względem od Izraela lub kościoła, pogan. Porównanie Żydów, Pogan i Kościoła można pokrótce zobaczyć w następujących fragmentach Pisma:
- Żydzi (Rz 9:4-5; J 4:22; Rz 3:1-2);
- poganie (Ef 2:11-12; Ef 4:17-18; Mk 7:27-28);
- Kościół (Ef 1:22-23; Ef 5:29-33; I P 2:9)
Porównując więc to, co jest powiedziane w Piśmie Świętym o Izraelu i Kościele, stwierdza się, że w pochodzeniu, powołaniu, obietnicy, uwielbieniu, zasadach postępowania i przyszłym przeznaczeniu wszystko jest przeciwieństwem. Porównaj powołanie Izraela z powołaniem Kościoła.
IZRAEL
I rzekł Pan do Abrama: Wyjdź z ziemi swojej i od rodziny swojej, i z domu ojca swego do ziemi, którą ci wskażę. (Rdz 12:1).
Gdyż Pan, Bóg twój, wprowadza cię do ziemi pięknej, do ziemi, gdzie bystre rzeki i źródła tryskają w dolinie i na górze; do ziemi pszenicy, jęczmienia, winnej latorośli, drzewa figowego i drzewa granatu, do ziemi drzewa oliwnego, oliwy i miodu; do ziemi, w której bez ograniczeń będziesz spożywał chleb i niczego ci nie będzie brakować, do ziemi, której kamienie są z żelaza i z której gór będziesz wydobywał miedź; (Powt. 8:7-9).
Na to on rzekł: Jestem sługą Abrahama. Pan udzielił panu mojemu obfitego błogosławieństwa, tak że stał się zamożnym; dał mu bowiem owce i bydło, srebro i złoto, niewolników i niewolnice, wielbłądy i osły. (Rdz.24:34-35).
Powali Pan twoich nieprzyjaciół, którzy powstają przeciwko tobie: jedną drogą wyjdą przeciwko tobie, a siedmioma drogami uciekać będą przed tobą.(Powt. 28:7).
I uczyni cię Pan głową, a nie ogonem, i będziesz zawsze tylko na górze, a nigdy nie będziesz na dole (Powt. 28:13).
KOŚCIÓŁ
Przeto, bracia święci, współuczestnicy powołania niebieskiego (Hbr 3:1). Nasza zaś ojczyzna jest w niebie… (Flp 3:20).
Jezus mu odpowiedział: Lisy mają jamy, i ptaki powietrzne gniazda; ale Syn Człowieczy nie ma, gdzie by głowę skłonił (Mt.8:20).
Ku dziedzictwu nieznikomemu i nieskalanemu, i niezwiędłemu, jakie zachowane jest w niebie dla was (I P.1:4).
Aż do tej chwili cierpimy głód i pragnienie, i jesteśmy nadzy, i policzkowani, i tułamy się. (I Kor 4:11).
A Jezus, spojrzawszy wokoło, rzekł do uczniów swoich: Jakże trudno będzie tym, którzy mają bogactwa, wejść do Królestwa Bożego! (Mk.10:23).
Posłuchajcie, bracia moi umiłowani! Czyż to nie Bóg wybrał ubogich w oczach świata, aby byli bogatymi w wierze i dziedzicami Królestwa, obiecanego tym, którzy go miłują (Jk 2:5).
Wyłączać was będą z synagog, więcej, nadchodzi godzina, gdy każdy, kto was zabije, będzie mniemał, że spełnia służbę Bożą. (J.16:2).
Kto się więc uniży jak to dziecię, ten jest największy w Królestwie Niebios. (Mt 18:4).
Oczywiście nie oznacza to, że pobożny Żyd nie poszedł po śmierci do nieba. Różnica polega na tym, że bodźcem do pobożności w jego przypadku były błogosławieństwa ziemskie, a nie niebiańskie. Nie trzeba dodawać, że w tym eonie (dyspensacji) ani Żyd, ani Poganin nie mogą być zbawieni inaczej, jak tylko przez okazywanie tej wiary w Pana Jezusa Chrystusa, przez którą obaj narodzili się na nowo (J 3:3,16) i zostali w nim ochrzczeni. „jedno ciało” (I Kor 12:13), którym jest „Kościół” (Ef 1:22-23). W Kościele zanika rozróżnienie na Żyda i Poganina. (I Kor 12:13); (Gal 3:28); (Ef 2:14). Tak więc w Liście do Efezjan apostoł mówi o nich jako o „dawnych poganach”, (Ef 2:11); (I Kor.12:2), również mówi: „byliście, poganami”).
Różnica między Izraelem a Kościołem pojawia się dalej w przepisach dotyczących postępowania każdego z nich.
IZRAEL
Gdy Pan, Bóg twój, wprowadzi cię do ziemi, do której idziesz, aby ją objąć w posiadanie, wypędzi przed tobą wiele narodów…nie zawrzesz z nimi przymierza ani się nad nimi nie zlitujesz. (Powt. 7:1-2).
Oko za oko, ząb za ząb, rękę za rękę, nogę za nogę, oparzelinę za oparzelinę, ranę za ranę, siniec za siniec. (Wj 21:24-25).
KOŚCIÓŁ
Ale wam, którzy słuchacie, powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych, dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą, Błogosławcie tym, którzy was przeklinają, módlcie się za tych, którzy was krzywdzą. (Łk 6:27-28)
…spotwarzają nas, my błogosławimy; prześladują nas, my znosimy, złorzeczą nam, my się modlimy…(I Kor 4:12-13).
A Ja wam powiadam: Nie sprzeciwiajcie się złemu, a jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi. (Mt 5:39).
Porównaj też: Księgę Powtórzonego Prawa 21:18-21 i Ewangelię Łukasza 15:20-23.
Różnicę znajdujemy również w miejscach i sposobie odbywania nabożeństw. Izrael mógł oddawać cześć tylko w jednym miejscu i z dala od Boga, który mógł zbliżać się do Niego tylko przez pośrednictwo kapłana. Kościół oddaje cześć wszędzie tam, gdzie gromadzi się dwóch lub trzech, ma odwagę wejść do miejsc najświętszych, bo składa się z kapłanów.
Porównaj:
- Księgę Kapłańską 17:8-9 z Ewangelią Mateusza 18:20, i Ewangelią Łukasza 1:10
- List do Hebrajczyków 10:19-20: 4. Księgą Mojżeszową 3:10 z I Listem Apostoła Piotra 2:5.
W proroctwach dotyczących przyszłości Izraela i Kościoła różnica jest jeszcze bardziej zaskakująca. Kościół zostanie całkowicie zabrany z ziemi, ale odrodzony Izrael nie ma jeszcze swojej największej ziemskiej potęgi i mocy. Zobacz, o czym mówi Pismo:
IZRAEL
I oto poczniesz w łonie, i urodzisz syna, i nadasz mu imię Jezus. Ten będzie wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego. I da mu Pan Bóg tron jego ojca Dawida. I będzie królował nad domem Jakuba na wieki, a jego królestwu nie będzie końca.(Łk 1:31-33).
(Spośród siedmiu obietnic złożonych Marii pięć spełniło się już dosłownie. Na podstawie jakiej reguły interpretacji mamy prawo powiedzieć, że pozostałe dwie się nie spełnią?)
Szymon opowiedział, jak to Bóg pierwszy zatroszczył się o to, aby spomiędzy pogan wybrać lud dla imienia swego. A z tym zgadzają się słowa proroków, jak napisano: Potem powrócę i odbuduję upadły przybytek Dawida, I odbuduję jego ruiny, i podźwignę go… (Dz 15:14-16).
Pytam więc: Czy Bóg odrzucił swój lud? Bynajmniej. Przecież i ja jestem Izraelitą, z potomstwa Abrahama, z pokolenia Beniamina (…) Bo jeżeli ty, odcięty z dzikiego z natury drzewa oliwnego, zostałeś wszczepiony wbrew naturze w szlachetne drzewo oliwne, o ileż pewniej zostaną wszczepieni w swoje drzewo oliwne ci, którzy z natury do niego należą. A żebyście nie mieli zbyt wysokiego o sobie mniemania, chcę wam, bracia, odsłonić tę tajemnicę: zatwardziałość przyszła na część Izraela aż do czasu, gdy poganie w pełni wejdą, I w ten sposób będzie zbawiony cały Izrael, jak napisano: Przyjdzie z Syjonu wybawiciel I odwróci bezbożność od Jakuba. (Rz 11:1,11,24-26).
I stanie się w owym dniu, że Pan ponownie wyciągnie swoją rękę, aby wykupić resztkę swojego ludu, (…) i wywiesi narodom sztandar, i zbierze wygnańców z Izraela, a rozproszonych z Judy zgromadzi z czterech krańców świata. (Iz 11:11-12)
Gdyż Pan zlituje się nad Jakubem i znowu wybierze Izraela, i osadzi ich we własnej ziemi. Wtedy przyłączy się do nich obcy przybysz i przystanie do domu Jakuba. (Iz 14:1).
Dlatego oto idą dni, mówi Pan, że już nie będzie się mówić: Jako żyje Pan, który wyprowadził synów izraelskich z ziemi egipskiej! Lecz: Jako żyje Pan, który wyprowadził synów izraelskich z ziemi północnej, ze wszystkich ziem, do których ich wygnał, i sprowadzę ich z powrotem do ich ziemi, którą dałem ich ojcom! (Jer 16:14-15).
Gdyż Pan zlituje się nad Jakubem i znowu wybierze Izraela, i osadzi ich we własnej ziemi. Wtedy przyłączy się do nich obcy przybysz i przystanie do domu Jakuba. (Jer 23:5-6).
Oto Ja zbiorę ich ze wszystkich krajów, do których ich rozproszyłem w moim gniewie i oburzeniu, i w wielkim uniesieniu; sprowadzę ich znowu na to miejsce i sprawię, że będą mieszkać bezpiecznie. I będą moim ludem, a Ja będę ich Bogiem. (Jer 32: 37-38)
Wesel się, córko Syjonu, wykrzykuj głośno, Izraelu! Raduj się i wykrzykuj radośnie z całego serca, córko jeruzalemska! Pan oddalił twoich przeciwników, odpędził twoich nieprzyjaciół. Pan, król Izraela, jest pośród ciebie, już nie doznasz nieszczęścia. W owym dniu powiedzą do Jeruzalemu: Nie bój się, Syjonie! Niech nie opadają twoje ręce! (Sof 3:14-15).
KOŚCIÓŁ
W domu Ojca mego wiele jest mieszkań; gdyby było inaczej, byłbym wam powiedział. Idę przygotować wam miejsce. A jeśli pójdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, abyście, gdzie Ja jestem, i wy byli. (J 14:2-3).
A to wam mówimy na podstawie Słowa Pana, że my, którzy pozostaniemy przy życiu aż do przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli. Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby Bożej zstąpi z nieba; wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie, Potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi porwani będziemy w obłokach w powietrze, na spotkanie Pana; i tak zawsze będziemy z Panem. (I Tes 4:15-17).
Nasza zaś ojczyzna jest w niebie, skąd też Zbawiciela oczekujemy, Pana Jezusa Chrystusa, Który przemieni znikome ciało nasze w postać, podobną do uwielbionego ciała swego, tą mocą, którą też wszystko poddać sobie może. (Flp 3:20-21).
Umiłowani, teraz dziećmi Bożymi jesteśmy, ale jeszcze się nie objawiło, czym będziemy. Lecz wiemy, że gdy się objawi, będziemy do niego podobni, gdyż ujrzymy go takim, jakim jest. (I Jana 3:2).
Weselmy się i radujmy się, i oddajmy mu chwałę, gdyż nastało wesele Baranka, i oblubienica jego przygotowała się; I dano jej przyoblec się w czysty, lśniący bisior, a bisior oznacza sprawiedliwe uczynki świętych. I rzecze do mnie: Napisz: Błogosławieni, którzy są zaproszeni na weselną ucztę Baranka. I rzecze do mnie: To są prawdziwe Słowa Boże. (Obj 19:7-10)
„Błogosławiony i święty ten, który ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu; nad nimi druga śmierć nie ma mocy, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa i panować z nim będą przez tysiąc lat. (Obj 20: 6).
Można śmiało powiedzieć, że judaizacja Kościoła zrobiła znacznie więcej, aby utrudnić jego rozwój, wypaczyć jego misję i zniszczyć duchowo, niż wszystkie inne przyczyny razem wzięte. Kościół pod jej wpływem zamiast podążać wyznaczoną dla siebie ścieżką oddzielenia od świata i podążania za Panem w swym niebiańskim powołaniu, wykorzystywał żydowskie pisma, aby uzasadnić obniżanie swojego celu do cywilizowania świata, zdobywania bogactwa, stosowania imponującego rytuału, wznoszenia wspaniałych kościołów, wzywania Bożego błogosławieństwa dla konfliktów armii i podziału równego braterstwa na „duchowieństwo” i „świeckich”.