Święta izraelskie

1.	Pascha PANA	1 dzień
2.	Święto Przaśników PANA	7 dni
3.	Święto Pierwocin	–
4.	Święto Tygodni	1 dzień
5.	Święto Trąb	1 dzień
6.	Dzień Pojednania z PANEM	1 dzień
7.	Święto Szałasów dla PANA	7 dni
razem:		18 dni
+ 52 sabaty		52 dni
razem świąt:		70 dni

To są święta PANA, dni radości i wesela, jakie PAN chce mieć w społeczności ze swym ludem.

Izrael ustanowił też inne swoje święta, ale nie są to święta PANA. Do takich świąt, jakie naród w trakcie swojej historii ustanowił, należy m.in. Święto Losów (Purim) oraz dzień Poświęcenia Świątyni (Chanuka). O Święcie Purim czytamy w Księdze Estery (Est. 9,23—29), zaś o Dniu Świątyni w Ewangelii wg Jana (Jan 10,22).

Liczba siedem jest, jak wiadomo, liczbą wskazującą na Bożą pełnię, natomiast liczba 70 ma związek z ludzką pełnią, z całością ludzi. Tak więc te dwie liczby wskazują nam, że Bóg pragnie pełnię swej radości mieć w społeczności ze wszystkimi ludźmi, wszystkimi, którzy są Jego ludem.

Jest interesujące, że Bóg swoje Święta ustanowił tylko w okresie dwu miesięcy w roku, a mianowicie w pierwszym miesiącu (Abib lub inaczej Nisan) oraz w siódmym miesiącu (Tiszrigub też zwanym Etanim). Początek i pełnia. Jakby Bóg mówił nam, że czas dla Niego nie istnieje, bo On jest .początkiem, On jest pełnią, On jest końcem. On wszystko sobą wypełnia: „Jam jest alfa i omega (początek i koniec) mówi Pan, Bóg, Ten, który jest, i który był, i który ma przyjść, Wszechmogący” (Obj. 1,8).

Nasz Pan i Zbawiciel Jezus Chrystus uczy nas, że w Pismach, począwszy od Mojżesza poprzez wszystkich proroków, o Nim jest mowa (Łuk. 24,27). Skoro we wszystkich Pismach o Nim jest napisane, to również o Nim napisane jest w 3 Księdze Mojżeszowej, tam gdzie jest mowa o świętach PANA, bo te Pańskie Święta są dla nas proroctwem, wizją tego, co Bóg ustanowił, a co w Jezusie Chrystusie zostało wypełnione. Dla nas, dla Bożego Zboru, święta ustanowione w Starym Testamencie są spojrzeniem na życie Jezusa Chrystusa od śmierci na Golgocie aż do Jego pełnej chwały, z tego też powodu mają one również praktyczne znaczenie dla naszego życia.

Pascha

Początkiem jest Pascha, a właściwie Pascha Pana (3 Moj. 23,5). Jest to święto w pierwszym miesiącu. Kiedy Bóg ustanawia Paschę, mówi, że „ten miesiąc będzie początkiem miesięcy…” (2 Moj. 12,2). Początkiem życia z Bogiem jest przyjście pod Krzyż i Pascha Pana otwiera cykl świąt. Okres radości ze społeczności Boga z człowiekiem.

Żydzi byli w niewoli, w ciężkiej niewoli egipskiej. Wkrótce zaś miało przyjść to, co najgorsze: śmierć. Przez Egipt będzie szedł anioł śmierci. Czy jest ratunek? Jest ratunek w baranku, w niewinnym baranku. Jego krew widoczna na drzwiach domu chroni przed śmiercią. „Gdy ujrzę krew, ominę was, i nie dotknie was zgubna plaga…” (2 Moj. 12,13) — mówi Bóg. Nadchodziła straszna plaga, szedł Boży sąd, śmierć jako kara za grzech. Jedynie krew baranka mogła ochronić przed tą plagą, tak jak Krew Baranka ochroni nas przed wieczą śmiercią. Oni uwierzyli i krew baranka stała się dla nich ratunkiem. Stali się wolnymi, bo Bóg wyprowadził ich z Egiptu. a po tym nastał czas radości i wesela z powodu wielkiej miłości, jaką okazał im Pan. Stali się wolnymi. Bóg też rozradował się 2 powodu ich ufności, ich posłuszeństwa, ich wiary.

Do nas Słowo Boże mówi: „Kto wierzy w Syna Bożego, ma świadectwo w sobie. Kto nie wierzy Bogu, uczynił go kłamcą, gdyż nie uwierzył świadectwu, które Bóg złożył o Synu swoim. a takie jest to świadectwo, że żywot wieczny dał nam Bóg, a żywot ten jest w Synu jego. Kto ma Syna, ma żywot; kto nie ma Syna Bożego, nie ma żywota” (1 Jana 5,10— 12).

Święto przaśników

„W miesiącu pierwszym, czternastego dnia tegoż miesiąca o zmierzchu, jest Pascha Pana. a piętnastego dnia tegoż miesiąca jest Święto Przaśników Pana” (3 Moj. 23,5—6).

Natychmiast po Święcie Paschy są Przaśniki. Z tym ludem wybranym stała się rzecz, dziwna. Oni się odłączyń od grzesznego świata, stali się nowym ludem. Bileam, kiedy wszedł na górę. i zobaczył Izraela, zawołał: „Oto lud, który mieszka na osobności, i między narody się nie zalicza” (4 Moj. 23,9). Oni byli przeciei wśród innych ludzi, ale Bóg odłączył ich od grzechu tego świata.

Do nas Słowo Boże też mówi: „Usuńcie stary kwas, abyście się stali nowym zaczynem, ponieważ jesteście przaśni; albowiem na naszą Wielkanoc jako baranek został ofiarowany Chrystus. Obchodzimy więc święto nie w starym kwasie, ani w kwasie złości i przewrotności, lecz w przaśnikach szczerości i prawdy” (1 Kor. 5,7—8). Przyjęliśmy ofiarę Pana naszego, staliśmy się nowym stworzeniem, stare przeminęło. Czeka więc nas święto, dzień wesela i radości, wiemy bowiem, „że nie rzeczami znikomymi, srebrem lub złotem” wykupieni jesteśmy, „lecz drogą krwią Chrystusa, jako baranka niewinnego i nieskalanego”. (1 Ptr. 1,19)

Pascha Pana trwać ma kilka godzin. Biblia mówi, że jest ona „o zmierzchu” (3 Moj. .23,5), tak jak potem trwała śmierć Jezusa Pana. Święto przaśników trwać ma siedem dni (3 Moj. 23,6), a więc cały czas naszego pielgrzymowania, pełnię naszego życia. Bóg mówi, że w tym czasie mamy składać Panu ofiary ogniowe, i też przez siedem dni (3 Moj. 23,8). To była nauka dla Izraela, a dla nas, dla Bożego Zboru Słowo Pana mówi to samo: „Wzywam was tedy, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście składali ciała swoje jako ofiarę żywą, świętą, Bogu miłą…” (Rzym. 12,1).

Święto Pierwocin

W 14 dniu pierwszego miesiąca była Pascha, od następnego dnia rozpoczynało się święto Przaśników, a trzeciego dnia, to jest 16 dnia miesiąca Nisan, mamy nowe święto, Święto Pierwocin, Święto Pierwszego Plonu, Pierwociny. „I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy: Przemów do synów izraelskich i powiedz im tak: Gdy wejdziecie do ziemi, którą ja wam dam, i będziecie zbierać żniwo, to snop z pierwocin waszego żniwa przynieście do kapłana. a on dokona obrzędu potrząsania tym snopem przed Panem, aby zyskać dla was upodobanie…” (3 Moj. 23,9—11).

Dokładnie trzeciego dnia Chrystus zmartwychwstał i trzeciego dnia od Święta Paschy jest Święto Pierwocin, dzień wesela z powodu pierwszego owocu.

Słowo Boże mówi, że kapłan stanie przed Panem, potrząśnie snopem, aby zyskać upodobanie. My mamy wielkie święto, 'bowiem „mamy takiego arcykapłana, który usiadł po prawicy Majestatu w niebie” (Hebr. 8,1) i „jest On pośrednikiem nowego przymierza”. (Hebr. 9,15)

Chrystus zmartwychwstał, wstawia się za nami, oręduje i jest pierwociną. Przyjdzie czas, dojrzeją pola i nastaną żniwa w pełni

Ten czas jest już blisko. Sam Pan to powiedział: „Podnieście oczy swoje i spójrzcie na pola, że są już dojrzałe do żniwa” (Jana 4,35). Jeśli wówczas, blisko dwa tysiące lat temu, Pan widział pola już gotowe do żniw, to jak daleko od żniw jesteśmy dzisiaj?

„A jeśli Duch tego, który Jezusa wzbudził z martwych, mieszka w was, tedy Ten, który Jezusa Chrystusa z martwych wzbudził, ożywi i wasze śmiertelne ciała przez Ducha swego, który mieszka w was” (Rzym. 8,11). Mamy wiec trzecie radosne święto: śmierć nad nami nie panuje, Bóg wzbudzi nasze ciała, tak jak wzbudził z martwych Syna swego.
„A każdy w swoim porządku: jako pierwszy Chrystus, potem ci, którzy są Chrystusowi w czasie jego przyjścia” (1 Kor. 15,23).

Święto Tygodni

Kolejny dzień radości to Święto Tygodni, lub inaczej Piećdziesiątnica, albo Zielone Święta. Pan Jezus Chrystus powiedział, że przyjdzie Pocieszyciel od Ojca, Duch Prawdy, aby złożyć świadectwo o nim (Jan 15,26). a kiedy po zmartwychwstaniu spotkał swych uczniów, powiedział: „A oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż zostaniecie przyobleczeni mocą w wysokości” (Łuk. 24,49).

Bóg wykonał to, co zapowiedział. Pięćdziesiąt dni po zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa uczniowie zgromadzeni w Jerozolimie „napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym” (Dz. Ap. 2,4).

Jakież to wielkie święto! Boży lud został napełniony Duchem Świętym, W ten właśnie sposób powstał Zbór, Kościół, Oblubienica. Dla Izraelitów było to święto, podczas którego piekli pierwszy chleb, bo na obrzęd potrząsania mieli przynieść dwa chleby oprócz jagniąt, cielców i baranów.

Były pierwociny, teraz zaś jest już gotowy chleb.

Do nas zaś Pan przez Słowo swoje mówi: „Ponieważ jest jeden chleb, my, ilu nas jest, stanowimy jedno ciało, wszyscy bowiem jesteśmy uczestnikami jednego ciała” (1 Kor. 10,17).

Był Krzyż — Pascha Pana, to dało nowe życie — jak Przaśniki, trzeciego dnia przyszło zmartwychwstanie Pana — Pierwociny, a z tego powstało nowe ciało — Kościół w dniu Pięćdziesiątym, kiedy to Duch Święty zstąpił na zgromadzonych.

Te cztery święta są na początku ówczesnego kalendarza, a z nich Pascha, Przaśniki i Pierwociny występują w pierwszym miesiącu roku. Następne 3 święta są w siódmym miesiącu, tak jakby Bóg chciał powiedzieć, że są to święta końca, święta dni ostatecznych.

Święto Trąb

Pierwsze to Święto Tygodni (3 Moj. 23,24), „dzień pamiętny, obwołany trąbieniem”, a to dnia pierwszego w miesiącu siódmym. Czas został wypełniony, nastał Siódmy miesiąc, teraz brzmią trąby. Izraelici wiedzą doskonale, co to oznacza. Mojżesz na Boże polecenie ich nauczył, że kiedy zabrzmią trąby, „zejdzie się cały zbór u wejścia do Namiotu Zgromadzenia” (4 Moj. 10,3).

Ta wielka radość, kiedy już cały Zbór – Kościół zbierze się u wejścia do Bożego Przybytku, również się wypełni. Czytamy bowiem w 1 Liście apostoła Pawła do Tesaloniczan, że „…sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby Bożej zstąpi z Nieba…” (1 Tes. 4,16). Radujemy się i cieszymy, gdyż na to święto czekamy niecierpliwie, tak niecierpliwie, że aż Słowo Boże musi niektórych pouczyć, że: „Pan nie zwleka z dotrzymaniem obietnicy, lecz okazuje cierpliwość wobec was…” (2 Pi 3,9).

Błogosławieni, którym Pan objawił tę wspaniałą tajemnicę swego święta obwołanego trąbieniem. „Oto tajemnicę objawiam wam: nie wszyscy zaśniemy, ale wszyscy będziemy przemienieni. W tej chwili, w oka mgnieniu, na odgłos trąby ostatecznej…” (1 Kor. 15,51-52).

O tym święcie Biblia pisze, że będzie! to „dzień odpoczynku”, a tak od tego dnia zawsze z Panem będziemy (1 Tes. 4,17).

Dzień Pojednania

Pomyślmy o przyszłości: Zbór jest u Pana, trwa Wesele Barankowe, zbawieni przed tronem Boga śpiewają nową pieśń. Głos wielu aniołów, głos zbawianych rozbrzmiewa pieśnią: „Temu, który siedzi na tronie i Barankowi, błogosłałwieństwo, i cześć, i chwała, i moc na wieki wieków” (Obj. 5,13). Nad ziemią zaś trąby Boże ogłaszają kolejne sądy. W tym dniu sądów Bóg oczekuje na jeszcze jedno święto, na jeszcze jeden dzień radości i wesela, bowiem na dziesiąty dzień siódmego miesiąca Bóg wyznaczył Dzień Pojednania. Musi na Izrael przyjść dzień ukorzenia (3 Moj. 23,29). Na dom Dawida i na mieszkańcowi Jeruzalem Bóg wyleje Ducha łaski i wtedy mówi Pan: „spojrzą na mnie, na tego, którego przebodli, i będą go opłakiwać…”! (Zach. 12,10).

Naród wybrany pozna swego prawdziwego Arcykapłana i właśnie „w owym dniu dom Dawida i mieszkańcy Jeruzalem będą mieli źródło otwarte dla oczysaczenia z grzechów i nieczystości” (Zach. 13,1). On, Jezus Chrystus, jest tym źródłem. Wielkie cudowne jest to święto – Dzień Pojednania Izraela z Bogiem przez Pana Jezusa Chrystusa.

Pierwszego dnia siódmego miesiąca w dniu wypełnienia się czasów zabrzmi trąba. Kościół zostanie powołany przed Boży Tron.

Święto Szałasów

Dnia dziesiątego, w dniu ludzkiej odpowiedzialności, kiedy Izrael pozna swego Mesjasza, nastaje Święto Pojednania. Teraz wypełni się kolejne proctwo dla Izraela. Prorok Zachariasz pisze: „Potem przyjdzie Pan, mój Zbawca z nim wszyscy święci” (Zach. 14,5). Przyjdzie Pan, aby ustanowić na tej ziemi swoje Królestwo. Dla Izraela będzie to wspaniałe święto, Święto Szałasów dla Pana. Ustanowione przez Pana Święto Szałasów jest tyli cieniem tej radości, która nastanie.

Prorok Izajasz ma wizję tego dnia: „Pan zastępów wyprawi wszystkim ludom na tej górze ucztę z tłustych potraw…” (Iz. 25,6).

„I zniszczy na tej górze zosłonę…” (Iz. 25,7).

„I będą mówić w owym dniu: Oto nasz Bóg, któremu zaufaliśmy, że nas wybawi; to Pan, któremu zaufaliśmy. Weselmy i radujmy się z jego zbawienia!” (Iz, 25,9).

Pan i wybrany naród przez tysiąc lat będą panowali na ziemi w radości, pokoju, miłości (Obj. 19,4). Radujmy się w Panu! Apostoł Paweł też nas do tego zachęca pisząc: „Radujcie się w Panu zawsze, powtarzam, radujcie się” (Fil. 4,4).

Radujmy się z Paschy Pana, gdyż Baranek przez swą Krew uczynił to, że śmierć nad nami nie panuje. On też wyprowadził nas z niewoli.

Radujmy się, gdyż On dał nam nowe życie: Święto Przaśników trwa.

Radujmy się, gdyż On zmartwychwstał i stał się pierwiastkiem zmartwychwstania. Za Nim pójdziemy i my, obleczeni w nowe ciała.

Radujmy się, bo przez zesłanie Ducha Św. On uczynił nas Kościołem, swoją Oblubienicą, swym Ciałem.

Radujmy się, bo nadchodzi Święto Trąb. Ten głos wezwie nas przed Boży Majestat i tak zawsze już tam z Nim będziemy.

Czesław Mikulski
Łaska i Pokój 3-4/84

 

Święta Izraelskie (ustanowione przez Pana)
Nazwa Święta	Data	Czas trwania święta	Opis Święta w Biblii	Znaczenie dla Izraela	Znaczenie dla Kościoła
1. Pascha Pana	14 Nisan (o zmierzchu)	1 dzień	2Moj.12,1-14; 3Moj.23,5; 4Moj.9,1-14; 4Moj.28,16; 5Moj.16,1—2	Wspomnienie wyprowadzenia z niewoli egipskiej (5Moj.16,1)	Wspomnienie śmierci Jezusa Chrystusa na Golgocie (1Kor.5,7). Uwolnienie od grzechu, zakonu, śmierci. (Kol.2,13-14).
2. Święto Przaśników Pana	15 Nisan	7 dni	2Moj.12,15-20; 3Moj.23,6-8; 4Moj.28,17-25; 5Moj.16,3-8	„Chleb nędzy” stanowi wspomnienie wyjścia w pośpiechu z ziemi egipskiej.	Nowe życie w Jezusie Chrystusie (2 Kor. 5,17—18)
3. Święto Pierwocin	16 Nisan	—	3Moj.23,10-14; 4Moj.28,26-31	Dziękczynienie za pierwsze plony. (3 Moj. 32,10)	Przypomnienie zmartwychwstania Pana Jezusa Chrystusa (1 Kor. 15,20)
4. Święto Tygodni	6 Siwan (50 dni od 16 Nisan)	1 dzień	3Moj. 23,15-22; 4Moj. 28,26-31; 5Moj. 16,9-12	Dziękczynienie za plony (5Moj.16,10)	Pamiątka zesłania Ducha Świętego.(2 Kor. 1,22)
5. Święto Trąb	1 Tiszri	1 dzień	3Moj.23,24-25; 4Moj.29,l-6 również: 4Moj.10,1-10	Dzień radości	Nadzieja powtórnego przyjścia Pana Jezusa (1Kor.15,51-52)
6. Dzień Pojednania	10 Tiszri	1 dzień	3Moj.16,1-34; 3Moj.23,27-32; 4Moj.29,7-39	Dzień przebłagania Boga za grzechy ludu (3Moj. 33-34)	W przyszłości dzień pojednania się Izraela z Bogiem przez Jezusa Chrystusa (25,6—9)
7. Święto Szałasów	15 Tiszri	7 dni	3Moj.23,33-43; 4 Moj. 29,12-39; 5 Moj. 16,13-17;	Wspomnienie przejścia przez pustynię, gdy wyszli z Egiptu (3Moj.23,42-43)	W przyszłości czas panowania z Jezusem Chrystusem na ziemi w okresie Millenium (Obj.19,4)